Carretera Austrial

10 februari 2012 - Futaleufú, Chili

Week 5: 30 januari – 5 februari

Tweede helft week 5:

Vrijdag 3 februari

We zijn via de 45 naar Chili gereden. Het tweede gedeelte van deze weg tot aan de grens werd pas echt leuk. Smalle off-road weggetjes, mooie bergpasjes en een adembenemend mooi uitzicht op het meer van Buenos Aires en de bergen eromheen. Bij Ing. Plavicini zijn we de grens over gegaan en in Pro. Ing. Ianez kregen we de grenscontrole in Chili. Onderweg gauw onze appeltjes opgegeten, want er mag geen vers voedsel mee naar Chili (en andersom ook niet). Dus geen groenten, fruit, vlees, melk, kaas, eieren, vleeswaren en brood. Bij de douane van Chili werd dit dan ook gecontroleerd en wij hebben als oer-Hollandse reizigers nog even onze laatste brood, kaas en vleeswaren opgegeten onder het toeziend oog van de douaneambtenaar. De rest, zoals uien, knoflook en aardappels mochten we inleveren. Wel erg vriendelijke douanebeambten hier. Wat wil je natuurlijk ook als ze je restvoedsel kunnen innemen, hahaha. Hierna zijn we doorgereden naar weg nr. 7 en op naar Coyhaique.  Bij binnenkomst in Chili weer verharde wegen en prachtig natuur. Het lijkt op iets tussen de Ardennen en Zwitserland in. Een verademing na al dat saaie droge kale vlakke eentonige pampas. We hebben dan ook genoten tijdens het rijden. Oh ja, 235 km. gereden.

In Coyhaique is het een stuk moderner dan we tot nu toe hebben meegemaakt.  Pinnen in de supermarkt, er wordt vaker Engels gesproken, de winkels zien er verzorgder uit, meer (gevulde) benzinepompen  enz. Hier in deze plaats ook een ontzettende grote supermarkt waar je werkelijk van alles kunt kopen. Helaas bij de kassa’s megalange rijen en een wachttijd van 30 minuten is nog kort. Onze tijdelijke buren hebben zelf 1,5 uur in de rij mogen staan. Verder is er een supergrote doe het zelf zaak, het lijkt de Hornbach wel. Hier zijn we even na toe geweest, omdat we nog wat spulletjes nodig hadden. Op de camping naast ons staat een Nederlands stel. De eerste die we ontmoet hebben op een camping.  Van hun ook weer enkele tips gehad over Chili. Sowieso is het onderweg altijd leuk om andere reizigers te spreken, want iedereen geeft elkaar tips wat leuk is om te doen. Altijd handig.

Ook leuk: Chileens geld. Het lijkt de tijd van de Italiaanse Lire wel. We hebben daarom ook maar even een paar ton Chileense pesos gepind. Toch leuk dat monopolygeld én het is nog wat waard ook, al is het niet veel.

Zondag 5 februari zijn we verder gereden en we zijn de Carretera Austral route gaan volgen over de 7. Dit is een bekende route door Zuid Chili. De weg is in de jaren 80 in opdracht van generaal Pinochet aangelegd. De weg heette eerst:  Carretera General Augusto Pinochet. Het doel van de weg was om het afgelegen en geïsoleerde zuiden bereikbaar te maken. Voordat de Carratera Austral er was, waren sommige dorpen alleen bereikbaar via Argentinië, andere alleen via de zee en weer andere niet of nauwelijks. De Carretera Austral wordt door velen beschouwd als de mooiste weg te wereld. Soms asfalt, soms zeer slechte en smalle gravel weg maar altijd mooi, door de bergen met besneeuwde toppen aan weerszijden. De weg laat je alle highlights zien in dit gedeelte van Chili. We rijden een groot deel van de weg, alleen het zuidelijkste deel niet. Boven Chaiten is de weg niet meer begaanbaar vanwege een vulkaanuitbarsting een paar jaar geleden. Vandaag zijn we via Villa Oterga, Manihuales, Villa Amengual naar een camping bij het nationaal park Queulat gereden. Een afstand van 239 km. Onderweg leek het ons leuk om even bij de zinkmijn in El Roqul aan te gaan. Dit ligt 17 km. van de doorgaande weg af. Dat lijkt niet veel, totdat je de weg er naar toe ziet. Steile hellingen en de weg lijkt wel gatenkaas. Het kostte dan ook een uur om hier te komen. Onderweg mochten we nog genieten van een boer die een span met twee ossen gebruikte voor transport en een dood varken die aan een boom hing, klaar voor de slacht. Bij de zinkmijn aangekomen vonden ze het leuk dat we er waren, maar een rondleiding in de zinkmijn was niet mogelijk, ondanks de informatie die we hadden gekregen. Jammer, dus weer terug gereden. In een klein plaatsje nog een kleine arena waar rodeo wordt gereden, alleen niet nu. Jammer. Het zou toch leuk zijn als we dat ook nog een keer meemaken.  

Vanaf Villa Amengual houdt de verharde weg op en begint een lange (doorgaande weg) door het nationaal park Queulat. Deze weg is smal, vol met gaten, glibberig door al de regen (het regent hier 2000 (!!)mm per jaar) en met diverse bergpasjes. Aan beide zijde is er ontzettend veel begroeiing dat het lijkt alsof je door het oerwoud rijdt. Schitterend! Elkaar passeren is dan wel weer tricky, want iets te veel naar rechts en je gaat op je kant (wat een stel met een camper een dag na ons is overkomen).  Dit stukje weg van ca. 60 km. koste ons ruim 3 uur rijden. Daarna helemaal gaar van het gehobbel en blij dat je een camping op kan.

 

 

Week 6: 6 – 12 februari

 

Maandag 6 februari

Vandaag zijn we gaan hiken in het nationaal park Queulat en naar gletsjer Ventisquero Colgante (hangende gletsjer) gelopen. Een afstand van ca. 3,5 km. met klimmen, klimmen en nog eens klimmen. We noemen het bewust “hiken”, want Tom wil absoluut niet “wandelen”, maar “hiken” vindt hij wel erg leuk.  Met Tom duurde het dan ook even voor we boven waren, maar zo’n vier uur. Tussendoor moesten er namelijk micro en macro pauzes genomen worden.

Voordat je het pad kan nemen naar de gletsjer moet je een woeste rivier over. Dit gaat met een houten brug, waar je met niet meer dan 2 volwassen en 2 kinderen tegelijk overheen mag lopen. Dit was alvast een leuke start. De bergwandeling zelf was echt ontzettend mooi. Doordat het hier zo ontzettend veel regent is het enorm groen en dicht begroeid met ondermeer zeer hoge bomen, berenklauw en fuchsia’s.  Het lijkt echt alsof je in het oerwoud bent en je voelt je al gauw een ontdekkingsreiziger die met zijn kapmes door het oerwoud loopt. In ons geval Tom, die met zijn “zwaard” een weg baant door het woud. Stoer dat hij dat vond, totdat hij op een gegeven moment stokstijf stilstaat. Joekels van een soort kevers, om kippenvel van te krijgen. En ze vliegen ook nog, brr. Verderop moet je nog door laag water waden, vanwege een kleine waterval waar je langs loopt, voordat je uiteindelijk bij het eindpunt bent en je op de Ventisquero Colgante uitkijkt. Er was nu veel lage bewolking, zodat we het niet helemaal goed konden zien, maar bovenaan de gletsjer is een grote waterval waar het water met grof geweld naar beneden dendert.  Onderaan de waterval is hierdoor een grote nevelwolk, wat het een mystiek gezicht geeft.  Daarbij hoor je regelmatig een ongelooflijk hard gerommel, alsof het zwaar onweert, vanwege afbrekend ijs dat naar beneden raast. Een machtig gehoor. Bij deze gletsjer zie je diverse watervallen die allemaal door deze gletsjer worden gevoed. Vanaf de uitzichtpunt zie je er een stuk of zeven.  Prachtig.  

De terugtocht ging een stukje sneller. Tom wijs gemaakt dat het vogeltje die we boven bij het uitkijkpost hadden gezien met hem meevloog en hem aanmoedigde om verder te gaan. Nou, daarna ging Tom als een speer naar beneden, met springen en rennen en af en toe nog een micro pauze. We waren dan ook in een kleine twee uur weer beneden. Terug op de camping had meneer het nergens meer over en moest er weer worden gefietst. Waar fiets meneertje door?? Juist ja, door het zeewater. De combinatie van een Chinese fiets en zeewater is niet zo goed. Plotseling zien we twee dolfijnen zwemmen. Nou, onze dag kon niet meer stuk.

Op onze camping is een “Rotel” aangekomen, een rijdende hotel. Nooit van gehoord? Nou wij eerst ook niet, maar je weet niet wat je ziet. Een grote 4x4 bus vol met Duitse toeristen, gemiddelde leeftijd minimaal 75.  Achter de bus een enorme aanhanger, totale lengte 26m! Voorin zitten de toeristen tijdens het rijden en in de aanhanger zit een keuken en slaapcabines voor 40 man! De chauffeur mocht de boel proberen op de juiste plaatst te zetten en dat op een kleine ruimte. Petje af!

Dinsdag regende het pijpenstelen. Hoe kan het ook anders. In dit gedeelte van Chili regent het gemiddeld meer dan 2000 mm per jaar. En wij Nederlanders vinden dat wij in Nederland met gemiddeld 700 mm regen per jaar al zoveel regen hebben... Valt dus nog wel mee. Afijn, we hebben maar lekker een thermobad genomen aan een uitloper van de Stille Oceaan. Het thermobad werd gevoed door heet water uit een bron. Het was heel apart, in de stromende regen aan de stille oceaan én met uitzicht op dolfijnen. Nou, wat wil je nog meer? Vooral niet te veel bewegen in het warme bad, want warm. Pfff. Na een paar uurtjes dobberen in het thermobad zijn we doorgereden naar Puyuhuapi. Dit plaatsje is bekend om zijn Duitse invloeden qua architectuur. Daarna de weg vervolgd naar La Junta. Weer een prachtig begroeide weg door het nationaal park Queulat. Een afstand van 68 km gereden en hier ruim 2 uur over gedaan. Tempo zit er dus goed in:-).

Inmiddels is het vrijdag 10 februari en wij zitten nu in het plaatsje Futaleufu in Chili. Sinds een paar dagen prachtig weer en weer de korte broek aan. De wegen blijven onverhard, maar de laatste 50 km niet meer zoveel gaten in de weg. Rijdt wel zo rustig. We zijn donderdag in La Junta gebleven en vrijdag hebben we prachtig tussen de bergen en aan een rivier gestaan. Er reist nog een camper hier met een Nederlands kenteken en in eigendom van een Belgisch echtpaar met vier kinderen. Zij kwamen bij ons staan, dus voor Tom helemaal leuk. In Futaleufu een echtpaar met 2 kinderen uit Nederland ontmoet, uit jawel, Zeist. Altijd grappig dat je mensen tegen komt die zo dicht bij je thuis wonen. Het bleek dat zij het echtpaar waren dat met de camper in de kant was gekomen. Ze hebben 2½  moeten wachten op hulptroepen, waarna vervolgens 2 vrachtwagens en ongeveer 10 man de wagen weer eruit hebben gehaald. Wel spectaculair om de foto’s te zien, maar blij dat het ons niet is overkomen.

 

 

 

 

 

 

Foto’s

9 Reacties

  1. Erik:
    11 februari 2012
    Dit zijn super verhalen zeg, ga bijna twijfelen of we na noord niet gelijk ff zuid amerika erbij moet doen. Leuk dat Tom lekker mee hiked.
  2. Elly Stam:
    11 februari 2012
    Wat een belevenissen allemaal.Het is leuk om jullie verhalen te lezen Morgen gaan we voor je vadersverjaardag naar Doorn Groetjes Elly en Kees
  3. Erwin:
    11 februari 2012
    Hoi, fijn om te lezen dat het bij jullie zo goed gaat. Hier erg koud (-18) maar niet koud genoeg voor een Elfstedentocht. Zitten jullie daar ook nog eens in een thermobad, da's effe lekker als het hier morgen gaat ijzelen. Veel plezier nog.
  4. Aad van den Berg:
    12 februari 2012
    Leuk om jullie verhalen te lezen, vooral het warme bad terwijl wij hier in de vorst zitten.
    Veel plezier nog en genieten maar, wij wisselen jullie belevenissen na het zwemmen bij de koffie uit.
  5. Ard en Angélique:
    14 februari 2012
    Wat zijn wij jaloers! Wij kregen vandaag een foto op de mail van Tom met twee andere kids in jullie kabine gemaakt op een campinkje in Argentinië; jullie zijn blijkbaar een collega van een fietsmaatje van Ard tegen gekomen. Klein wereldje!
    Veel plezier verder!
  6. Darja:
    15 februari 2012
    Tijme aan tom: tom ik vind jou lief, wanneer kom je terug?? en stuur je ook wat terug lieve tom. Ik mis je. Tom we zijn naar het restaurant met de chocoladde fontijn een witte en bruine geweest. en ik had het daar heel leuk want ze hadden spekjes en snoep en ik kon zelf patat pakken. Ze hadden ook een nieuwe binnenspeeltuin en je kan daar alles bijna eten wat je wil en het was heel leuk en je kon ook pannenkoekjes eten maar dat heb ik niet gedaan, ik heb wel een bolletje vanille ijs gegeten. Ik heb je heel erg gemist in het restaurant. Liefs van Tijme
  7. Darja:
    15 februari 2012
    Nou jullie horen het van tijme, we maken hier ook heeeel wat mee!!!
    Wel ontzettend gaaf hoor, alles wat jullie meemaken en ook super dat Tom alles zo leuk vindt! Aniet, je auto doet t nog goed hoor, nog geen deukje ingereden... Nou ja, als ik t er over hebt zal t morgen dus wel gebeuren..., dan laat ik t je wel weten!! Haha!
    Doeiii
  8. Johan:
    16 februari 2012
    Hallo Tijme,

    Ik moet nu huisjes maken zonder jouw en dat vind ik niet zo leuk, want mijn pappa en mamma kunnen het nog niet zo goed. Wij kunnen het veel goeier! Ook rijmen kun je beter dan mijn moeder. Mijn fiets is nu een hele goeie motor met uitlaat. Hij gaat overal doorheen. Jammer dat ik niet mee naar het restaurant kon. Volgende keer ga ik zeker ook mee om patatjes te bakken. Ik mis jouw ook Tijme Als ik weer thuis ben ga ik gelijk weer met je spelen. Kusje en tot gauw. Liefs Tom.
  9. Rob Krober:
    17 februari 2012
    Wat fantastisch allemaal en fijn dat alles zo goed gaat. Dit heb je toch maar mooi binnen en niemand pakt je dat meer af. Ook leuk dat er zulke enthousiaste reacties zijn. Fijne reis verder en een mooie groet, Rob