week 3, wederom een lange versie.....

Week 3

Maandag 16 januari

In Peurto Madryn is het vandaag gelukkig wat koeler. Het waait alleen hard, dus zand, heel veel zand, overal zand.  Vandaag over de boulevard gelopen en de pier op geweest, waaraan de boten van de kustwacht liggen. Hier de eerste zeerobben gezien. Verder weinig bijzonders gedaan. Behalve dat Johan druk bezig is geweest om een gasfles te regelen.

Wat is nu het geval. Onze gasfles mocht niet mee de boot op, tenzij leeg met verklaring erbij dat de gasfles leeg is. Johan had bedacht dat hier in Argentinië de aansluitingen wel eens anders kunnen zijn, inclusief de gasflessen. Besloten om daarom hier in Argentinië een gasfles te regelen. Tot zover klopt dit verhaal, want inderdaad in Argentinië een slag grotere gasflessen en andere aansluiting. Een reduceerventiel met een andere aansluiting was redelijk snel gepiept, nu de gasfles nog. Genoeg gasflessen te vinden hier, dus dat zou geen probleem moeten zijn. Helaas, ook hier geld het statiegeldprincipe. Dus eerst een gasfles inleveren en dan krijg je een volle gasfles terug. Maar hoe kom je nu aan de eerste gasfles??? Diverse winkels afgeweest en ook met hulp van de campingbeheerder in Sierra de La Ventana ging dit niet lukken. Op de vraag hoe je nu aan een eerste gasfles komt wordt vriendelijk door winkelpersoneel gelachen, maar hier weten ze zelf ook het antwoord niet op. Want ja, iedereen heeft gewoon een gasfles. Dus onze zoektocht vervolgd. Johan hier in Puerto Madryn op zoek, en jawel hoor, diverse gasflessen, ook bij campingwinkels, maar niet een gasfles die we konden kopen. Uiteindelijk door iemand getipt om naar een bepaalde winkel te gaan en…. GELUKT!!! We hebben nu een gasfles kunnen kopen en eindelijk kunnen we zelf koken en koffie & thee zetten, SUPER!

Dinsdag 17 januari

We zijn vroeg op pad gegaan, om schiereiland Peninsula Valdes te gaan  verkennen. Dit schiereiland staat bekend om zijn zeerobben, zeeleeuwen, pinguïns, orka’s, dolfijnen, walvissen (alleen nu in deze tijd van het jaar niet), vogels en diverse soorten landdieren, zoals de grijze vos. In totaal 406 km. gereden. Pfff. Was het de moeite waard? Om eerlijk te zijn, niet helemaal. Qua hoeveelheid beesten hier toch eigenlijk meer van verwacht, na het lezen van alle verhalen over dit schiereiland met beschermd natuurgebied.

In Punta Norte (noordelijkste gedeelte van het schiereiland) lagen wel veel zeeleeuwen, robben en heel veel kleintjes, maar helaas geen orka’s vandaag. Moet je natuurlijk ook wel mazzel hebben. Het is wel een grappig gezicht hoe de mannetjes zeeleeuwen constant bezig zijn hun vrouwen en/of harem te verdedigen. De vrouwtjes en kleintjes liggen te luieren in de zon en de mannetjes hebben last van hun “testeron”. Ze zijn constant bezig hun ‘waar’  af te schermen tegen mogelijke kapers op de kust en schurken steeds tegen vrouwtjes aan, alsof ze een bevestiging willen of ze hem nog een lekker ding vinden. Ach ja, je moet je dag ook ergens mee vullen.  

De Magellanic pinguïns waren wel ontzettend grappig (zoals Tom dat zegt).Het zijn dan ook van die leuke kleine ‘ obertjes’  met een waggelgang.  Ook waren er diverse kleintjes, die nog een donzen vacht hebben. Je kon bij sommige pinguïns zo dicht bij, dat je ze kon aaien. Ook Tom heeft nog een pinguïn kunnen aaien.

Verder op het eiland kom je regelmatig overstekende kuddes  guanacos (ja, de naam van onze hertjes, waarvan we steeds de naam niet meer wisten, maar waarvan we nog steeds niet de Hollandse naam weten), af en toe een grijze vos, Darwin’s Rhea (een soort klein struisvogeltje) en Patagonian Piche (een of ander vreemd klein landdier, zie de foto. Ook zie je regelmatig van die grote roofvogels vliegen.

Nou, dat was het dan wel zo’n beetje.

Ik (Anita) heb vandaag trouwens voor het eerst off-road gereden met de viertonner op het schiereiland. Klinkt stoerder dan het is, want het was hier nog een makkie. Dat zal later in de reis nog wel een keer anders worden denk ik. We zullen zien.

Het rijden met de viertonner vind ik toch nog wel wennen. Het rijdt toch wel wat anders dan zo’n moderne vrachtwagen, waarbij alles zo soepel en met weinig handelingen gaat. Johan zegt dan steeds: “ dit is toch veel mooier rijden”. Tja, dat wel, …………………… maar eerlijk gezegd heb ik ook niets tegen makkelijk. Maar wacht maar, ik krijg het wel een keer goed onder de knie. Ik rijd elke keer als we met de camper weg gaan, zodat ik er steeds handiger in word.

Op de terugweg ‘panne’, want de accus’s laadde niet meer op. Gelukkig had Johan het vrij snel gevonden en bleek er een elektrische verbinding in de relaiskast los getrild te zijn. Dat was toen dus snel gemaakt.

Woensdag 18 januari

De laatste schoenmode in Argentinië? De aloude teenslippers van weleer. Ja, diegene met dat simpele plastic bandje. Echt, bijna iedereen draagt ze, hééééél charmant, ahum.

Ik dacht dat ze hier in Argentinië allemaal bloedmooie meiden en mannen hadden, als je tenminste de beelden op tv moet geloven met al dat lekkers op het strand. Nou, blijf dan maar thuis, want dat valt nogal tegen. Ja, jongenlui zien er over het algemeen goed uit, maar zodra ze zo boven pakweg de 20 jaar komen dan dijen ze lekker uit en niet zo’n klein beetje. Hoewel, diverse jongeren zijn hier ook al te zwaar. In ieder geval voel ik mij op het stand wel lekker, want ik ben hier tussen al die zwaarlijvige gewoon slank. Lekker hoor!

Donderdag 19 januari

Brandstof tanken, en in ons geval diesel, is niet vanzelfsprekend. Dikwijls zijn de pompen leeg en moet je uitwijken naar een andere benzinepomp. Hebben ze uiteindelijk weer brandstof, dan staan er direct rijen auto’s voor de pomp en is het dikwijls gelimiteerd. Ofwel, je kunt niet beide tanks en de jerrycans vullen. Je kunt ongeveer de helft krijgen.

We zijn er inmiddels uit dat we wel degelijk de goedkope diesel kunnen tanken. De viertonner loopt er niet minder door (hoe valt er anders ook een oorlog te winnen als de viertonner alleen maar superkwaliteit diesel zou lusten?!!!) en het is lekker goedkoop, zo’n 70 cent per liter. Wel zo prettig, omdat de viertonner nog wel een slokje lust.  

De weg vervolgd via RN3 naar Trelew. Hier zijn we naar museum Paleontológica Egido Feruglio geweest. Hier hebben ze gevonden skeletten van dinosaurussen, fossielen en een groot dinosaurusei. Bij binnenkomst wordt je gelijk verwelkomt door een Tyrannosaurus, of wel de T-Rex. Schattig beestje. Verder zie je een Dinosaurusei en hiervan een doorsnede. Mooi gezicht. Daar kun je een behoorlijke omelet van bakken. Ook staat er een megagroot bot, meer dan een mens hoog. Behoort tot een gedeelte van een been, dus kun je nagaan hoe groot de dino in het echt zou zijn. Verder is het museum niet groot, maar wel mooi opgezet. De soorten dinosaurussen, gevogelte en andere beesten die toen leefden zijn per tijdsvak ingedeeld. Op de voorgrond liggen de skeletten en op de achtergrond is een groot panoramafoto, waarop je vervolgens kunt zien hoe het beest er in werkelijk uit gezien zou kunnen hebben. Verder natuurlijk een paar erg grote dinosaurussen en je kunt het laboratorium inkijken hoe ze de skeletten schoonmaken en prepareren. Leuk om een keer gezien te hebben.

Hierna doorgegaan naar Gaimain via de 25. Hier ligt een dorp dat in een soort vallei ligt en mooi groen is. Het dorp staat nog bol van de Wales invloeden. De eerste mensen uit Wales die zich hier gevestigd hebben, zoals David D. Robert met zijn familie, hebben hier een grote stempel gedrukt. Zij hebben nadrukkelijk hun cultuur en gewoonten meegenomen en behouden. Het huis van David D. Robert is gebouwd in 1874 en is nog te bezichtigen,want in 1997 gerestaureerd. Je kunt nog goed zien hoe het moet zijn geweest en hoe ze woonde. Het is op zich best een vrij grote woning met heel veel authentieke spullen erin. Vooral de oude kachel, kinderwagen en oude kledingkist zijn leuk om te zien. Verder naar de Kapel geweest. Naast elkaar staat de oude Kapel en de nieuwe Kapel, genaamd Bethel Kapel. In de oude kapel staan kerkbanken, waar halverwege de kerkbank een afscheiding door middel van een leuning zit. Deze zitten op verschillende afstanden van elkaar. Dit had te maken met de grootte van de familie, want ze moesten als familie wel naast elkaar zitten. Naast deze oude kerk staat de opvolger die gebouwd is in 1913 en die nog in gebruik is. Als je binnenkomt ruikt het (nog) oud en waan je jezelf 100 jaar terug. Hierna na Camwy Intermediate School geweest, die gebouwd is in 1906. Dit is de eerste hoge school in Pantagonie.  Camwy betekent in het Wales ‘bochtige rivier” en in de Wales taal staat het nu bekend als Chubut Rivier. De school staat in een heel leuk straatje wat Wales aandoet, met zijn leuke huizen en tuintjes. Verderop is de oude tunnel die gebouwd is in 1914, zodat de trein door kon rijden tot Dolavon. De bedoeling was dat het spoor doorgetrokken zou worden tot aan de Andes, maar hier is het nooit van gekomen. Je kunt nog door deze tunnel van een paar honderd meter lopen. Heel spannend, want pikdonker. Een klein lampje erbij en dan is het helemaal fun.

In Gaiman gezellig met de mannen naar een teahouse voor een English high tea. Even vergeten dat ze hier echt zwarte thee drinken (en ik altijd alleen maar een slap aftreksel hiervan), maar gelukkig bestaat er nog zoiets als suiker en melk. Met dat erbij is het te drinken. Als je de lekkernij ziet voordat je begint denk je nog dat het nog wel meevalt met wat je krijgt. Halverwege voel je je al aardig dichtslibben en aan het eind zit je werkelijk helemaal papzakvol. Maar lekker dat het was!!

Tom is hier helemaal in zijn sas, want een superlieve herdershond, een ander kindje op de kleine, maar gezellige camping én een superleuke speeltuin in de buurt.  Hij wil dan ook wel vier nachtjes blijven.

Vandaag 90 km. gereden. Kort stukkie.

Vrijdag 20 januari

Vandaag in Gaiman gebleven. Prima omgeving om off-road te rijden met de motor, wat ook veel gedaan wordt met quads. Johan leeft zich hier dan ook lekker uit met de motor. Wel erg gelachen. Johan ziet op een gegeven moment heel veel vogels. Hij denkt, er is hier vast een mooi natuurgebied. Bleek het een enorme vuilstortplaats te zijn met wel honderden koeienkoppen. Stinken Ja, echt prachtig natuurschoon.

Tom en ik zijn cultureel bezig geweest. Eerst zijn we naar het POET’s House geweest. Dit was het huis van één van de eerste bewoners die zich hier heeft gevestigd. Hij was een voormalige journalist en dichter, die ook tijdelijk een krant heeft uitgebracht.  Tom vond het ontzettend leuk, met de oude platenspeler, oude piano, oude drukwerkattributen voor de krant, oude spulletje  én dat hij overal aan mocht komen. Daarna zijn we naar de tunnel geweest en hier in het donker doorheen gefietst. Eerst met een klein lichtje aan. Dat ging nog wel. Daarna zonder licht. Je snapt hem al, na een paar meter in het pikdonker heb je geen benul meer waar je fietst en of het nog klopt en ja hoor, daar heb je de muur al. Lopend werd het niet echt veel beter, dus later toch maar weer een lampje aangedaan. Was wel lekker spannend. Daarna naar het regionaal historisch museum geweest. Kort bezoekje, want weinig nieuws te zien. Buiten zagen we dan wel weer een joekel van een insect. Bleek een wilde bij te zijn die volgens locals gemeen prikken.

Zowaar, daarna regen. Het zou ook eens niet. Je komt in een streek met Engelse/Wales invloeden en je hebt regen en enorme onweer. Goed getimed.

Zaterdag 21 januari

We zijn vandaag via de 25 gereden naar Dolavon en daar de 10 genomen. Dit is een off-raod weg van grint. Deze weg ca. 70 km gevolgd totdat deze weg vlak onder Florentino weer de RN3 raakt. Even een ommetje, want dat is veel mooier rijden. Hierna onze weg vervolgd over de RN3. Onderweg is de Pampa veranderd van middellage begroeiing naar helemaal lage begroeiing.

We hebben Punta Tombo, met zijn grootste pinguïnkolonie buiten Antarctica overgeslagen, omdat dit toch weer ca. 200 km. omrijden zou zijn. Later op de route komen we toch nog een keer pinguïns tegen.

We zijn geëindigd in Rada Tilly, een kleine badplaats onder Comodoro Rivadavia. De plaats Comodoro Rivadavia gauw doorgereden, want wat een troosteloze stad zeg. Echt zeer onaangenaam. Je hebt hier echt niets te zoeken. Rada Tilly is gelukkig een stuk gezelliger.

Vandaag en de komende dagen weer zonnig weer, dus STRAND. Rot hoor, hahaha.

Zondag 22 januari

Johan leeft zich hier heerlijk uit met de motor, want je kan hier super off-road rijden met al die steile en smalle paden door de heuvels heen. Wel ‘jammer’ dat er dan toch soms ergens een hek staat en je een stuk moet omrijden om weer op een gewone weg te kunnen komen.

Ook Tom is in zijn sas en kan goed een vuurtje maken en hiermee spelen. Hij is hier echt helemaal gek op. BBQ’en wordt hier veelvuldig gedaan. Doen wij eens een keer geen BBQ dan gaat Tom de buren wel even “helpen” met de BBQ. Grappig trouwens dat bij camping vaak iedere plek zijn eigen BBQ heeft. Dat gaat wat anders als bij ons. Als we het ritueel doorgrond hebben geven we nog wel een beschrijving.

Verder scheurt hij met zijn motor (zijn fiets) door de blubber en de plassen en van heuveltjes af. Echt een racemonster.

Vandaag verder geluierd en naar het strand geweest.

Maandag 23 januari

Morgen willen we een lange ruk maken van 600 km en uitkomen in I.monte Leon, bij Estancia Monte Leon, onder Comandante Luis Piedrabuena. Hier zijn ook pinguïns en zeeleeuwen te bewonderen en Tom vind vooral de pinguïns zo grappig. Daar blijven we waarschijnlijk een dagje en dan, zoals het er nu uitziet, gaan we door naar El Calafate en gaan we niet helemaal naar het uiterste zuiden. Maar wie weet bedenken we ons nog. Als we wel naar El Calafate (naar de ijsgletsjer e.d.) gaan, dan gaan we van de RN3 af en gaan via een off-road weg (grintpaden) hier heen. Dit scheelt niks in tijd, maar wel in km, nl. zo'n 200 km. Je hoort het nog wel van ons.