Week 18: Jungletocht in Nationaal Reservaat Tambopata, afscheid familie en Brazilie

Week 18 (30 april – 6 mei): Jungletocht in Nationaal Reservaat Tambopata (bij Peurto Maldonado), afscheid van Wijnand en de meisjes en Brazilië.  

Peurto Maldonado.

De plannen zijn weer gewijzigd, want wij gaan toch direct door naar Brazilië vanuit Puerto Maldonado i.p.v. terug naar Bolivia en vandaar uit door naar Brazilië. Daarom onze laatste rit door de Andes, waarbij we nog een keer over de 4800 meter gaan. Wel gek om dan niet meer op grote hoogte te zijn en maanden de witte toppen van de Andes in onze nabijheid gehad te hebben, nemen we hier definitief afscheid van.

De weg naar Puerto Maldonado is voor 4/5 erg mooi. Het eerste gedeelte is dus nog door de Andes, waarbij je mooi geklede dames met fel gekleurde hoeden ziet lopen, lama’s en alpaca’s ziet grazen, twee bergen passeert met witten puntmutsen van sneeuw  om vervolgens helemaal af te dalen en te belanden in de rijke begroeiing van de jungle.  Schitterend. Alleen de laatste tientallen kilometers voor Peurto Maldonado wordt de begroeiing minder door ondermeer wildkap en aanleg plantages met tussendoor diverse smerige en rommelige dorpjes of nederzettinkjes. 

Nationaal Reservaat Tambopata

Peurto Maldonado is een ontzettende drukke en lawaaiige stad, maar wel gezellig. Wij zijn hier maandagavond aangekomen en de meisjes en Wijnand dinsdagochtend (ze hadden de nachtbus). Vervolgens gelijk door naar de jungletoer bij de rivier Madre de Dios. Toen we bij de lodge aankwamen, wilden ze ons eerst op een houten schuit zetten, waarvan je niet af kan en met donkere kamers. Na wat soebatten toch ruime kamers aan wal gekregen, met douche, toilet en hangmatten. Stukken beter.

Bij aankomst gelijk hilariteit, want de huisaap had direct Marinka L. haar drinken te pakken. Een ontzettend geinige aap, behalve dat hij bedacht heeft dat de veranda voor onze huisjes als poep en plasplek kan worden gebruikt. En je wilt niet weten hoe zulke grote drollen zo’n klein aapje legt. Getsie.

Gelijk een junglewandeling gemaakt, waarbij we kennis maken met de Tarankula vogelspin. Echt een schatje om te zien. Verder mooie bomen, ‘wandelende bomen’,’langzaam wurgende’ bomen, ’s nachts bloeiende bomen gezien, naast diverse soorten planten incl. hun werkzame stoffen, felgekleurde bloemen en een reuzenslak. Later op de dag naar apeneiland en hier vers en koel water gedronken uit een liaan. Het loopt er zo uit en smaakt als gewoon water, hoewel sommige het een houtsmaak vinden hebben. Uiteraard hier de witte en bruine kapucijnaapjes gezien. Die kunnen behoorlijk herrie maken als ze lelijk gaan doen tegen je.

De volgende dag is er een slang gevonden bij de lodges. Natuurlijk moet iedereen eerst op de foto met de slang van ca. 1,5 meter en toen op naar meer Sandoval in het Nationaal Reservaat Tambopata. Hier nog meer aapjes gezien, diverse soorten vogels, schildpadden, vleermuizen en heel veel prachtig gekleurde vlinders. Helaas geen reuzenotters te zien deze dag (de volgende dag waren ze wel weer te zien, maar ja, toen waren wij er niet) en geen zwarte kaaimannen en tapirs gezien, die hier dus wel leven en regelmatig gespot worden.

Even een weetje tussendoor. De reuzenotters leven in families en zij kunnen een zwarte kaaiman (die rustig 6 meter groot kan zijn) met zijn allen doden en opeten. Ook vallen ze piranha’s aan, die ze opeten. Kun je nagaan wat voor pittige dieren dit zijn.

’s Avonds op kaaimannenjacht. In de rivier Madre de Dios zijn de witte kaaimannen te zien. We hebben nog een kleine gevangen en vastgehouden en later zagen we nog een groter exemplaar van bijna 1 meter.

De volgende dag eerst laten zien dat we echt wel net als Tarzan en Jane in een liaan kunnen klimmen en zwaaien en daarna Canopytrail hoog in de bomen en abseilen over de toppen van de jungle. Superleuk. ’s Middags kajakken op de rivier Madre de Dios en een jungletocht naar een meertje om piranha’s te vangen. Dit liep wat anders dan verwacht, want de gids kon de hengels en het juiste pad niet vinden. Piranha’s vangen in het halfdonker ging niet echt een succes worden, en dus niets gevangen. In het donker weer terug en gelijk onze avondjungle wandeling gemaakt. In het donker diverse insecten en vogelspinnen gespot.

’s Morgens vroeg zijn Bettie en Anita nog met de gids een jungletocht gaan maken om vogels te spotten. Een wild varken, een aapje, ooievaars, diverse kleinere vogels en ara’s gezien, en daarnaast veel vogels gehoord, zoals de toekan, maar niet gezien. De gids zei dat hij ze wel zag, maar ja, als wij net keken was het vogeltje weer gevlogen, dus je moet maar aannemen dat dat zo was..... Hierna weer terug naar de stad en de camping en lekker gerelaxt bij het zwembad. De camping/lodge Tarankula doet wel zijn naam eer aan, want diverse van deze vogelspinnetjes zijn aanwezig in en rondom het terrein, waaronder op de toegangspoort. Ook hadden we de jungle niet in hoeven gaan om aapjes te spotten, want hier lopen drie van die brutale vlegels rond. ’s Avonds lekker uit eten met z’n allen in een soort Mac Donalds. Hier waren de porties geschikt voor twee personen, dus het leek eerder een vreetfestijn. Twee kindjes, die hier door mama in de ballenbak/speelhoek waren achtergelaten (ja, dat doen ze hier dus ook), blij gemaakt met een halve kip en patatjes en mee gegeven in een doggybag. Ze waren hier naar ons idee al bekend, want de bediening kwam al aanlopen met een zakje. Daarna nog lekker gepimpeld op ons naderend afscheid.

Afscheid

Zaterdag de meisjes en Wijnand weggebracht naar het vliegveld. Afscheid genomen, knuffels gegeven en een traantje weggepinkt. Nu weer met zijn drieën verder. Toch wel slikken als ze dan weer weg gaan….

Brazilië

Zondag doorgereden naar Brazilië over de Trans Oceanic BR-364 (de weg die loopt van de westkust van Peru naar de oostkust van Brazilië). Over de nieuwe brug bij Puerto Maldonado die sinds 6 maanden klaar is en de brug in Iñapari. Deze weg is tot aan Brazilie mooi geasfalteerd, want net nieuw. In Brazilie ligt deze weg al een tijdje en dat is te merken, want op veel plekken is het asfalt al stuk aan het gaan. De weg zelf stond al sinds de jaren 80 op de nominatie om aan te leggen. Voorstanders beweren dat het goed is voor (eco)tourisme en de locale ontwikkeling. Tegenstanders zien het als een "monster" die dient om de Amazone jungle verder te leeg te kunnen halen. We gaan het ervaren. 

De grensovergang in Brazilië was weer een geheel nieuwe ervaring. De douanebeambte t.b.v. de auto en motorpapieren was bijzonder aardig en gaf nog leuke tips over wat we zeker nog zouden moeten doen in Brazilië als we tijd hebben.  

Je kunt merken dat we in Brazilie zijn. De omgeving is anders, want meer landbouwgrond, koeien en lage groene begroeiing. Maar ook de huizen zijn degelijker, op palen gebouwd en om de huizen ligt minder rotzooi. De levensstandaard hier is duidelijk beter, in ieder geval langs de Trans Amazonian.

De voertaal in Brazilie is portugees, konden we net een paar woorden Spaans......

Xapuri, voormalige woonplaats van Chico Mendes

We zijn gestopt in Xapuri, de woonplaats van Chico Mendes, een rubber tapper die eind jaren 80 vermoord is, vanwege zijn succesvolle campagne tegen het vernietigen van het regenwoud door ranchers en houtkappers. Hij is voornamelijk na zijn moord wereldberoemd geworden (een beetje mosterd na de maaltijd zou ik zeggen) en nu prijkt het plaatsje met zijn bekende naam (terwijl de politie, regering e.d. in 1988 te beroerd waren om hem goed te beschermen/noch er ooit een echt grondig onderzoek is geweest om de daders te achterhalen). Toch zuur. Het museum t.b.v. de nagedachtenis van Mendes staat vol met oorkondes, maar zoals gezegd, veelal postuum geschonken. Ook zijn Mendes kleren, zijn tandenborstel (ook echt de moeite waard om te bekijken), rubbertapmes en diverse foto’s te bewonderen, naast een pistool en geweer. Het is helaas niet duidelijk of hij hiermee vermoord is of dat het zijn eigen wapens waren. Ook kun je zijn huis bezichtigen en de tuin waar hij is vermoord.

Helaas is onderweg al te zien dat er nogal wat dikke oerbomen door vrachtwagens vervoerd worden, waardoor wel erg duidelijk is dat de ontbossing nog erg hard door gaat. (Wat zeker niet minder zal worden met zo’n asfaltweg).