reisverslag wk 1 lange versie (voor de liefhebber)

Week 1

Maandag 2 januari 2012

5 dagen later dan gepland vertrokken richting Buenos Aires, omdat de boot later dan gepland aan zal komen in Buenos Aires. Hierdoor ook de plannen van familie in de war geschopt, want een hele delegatie familie zou ons anders zijn gaan uitzwaaien op Schiphol (wat wij niet wisten), maar toch waren Herma, Ineke en Hans er nog om ons uit te zwaaien. Ontzettend leuk! Wij kregen nog cadeautjes van Herma die we in het vliegtuig pas mochten open maken. Tom had domino gekregen en wij chocotofs. Nou, dat ging er wel in en het spelletje vond Tom helemaal top

De vliegreis duurde 14 uur, maar Tom vond het prima. Op de vraag wat hij nu het leukste vond van de reis, zie hij : “ het opstarten, het landen, het vliegen zelf, door het raam kijken en de wolken zien, sjansen met de stewardessen en ‘lopen’ door de gangpaden… dus eigenlijk alles. Uiteindelijk waren we Nederlandse tijd om 2.30 in het hotel, dus slapen maar. Gelukkig airco, want het was nog 29 graden (plaatselijke tijd 22.00).

Dinsdag 3 januari

Geloof het of niet, maar het is hier nog volop kerst , en dat met ca. 35 graden. Wel een beetje vreemd. De versiering blijft hier tot drie koningen.

Gelukkig zitten we vlak bij een stadspark met speeltuin, dus lekker gezeten. Later op de dag naar een park aan zee gegaan, met speeltuin, dus we konden het hier wel uithouden. In het park allemaal papagaaiachtige in de bomen, bijzonder. Vooral als we later zien hoe een jongentje met katapult vogels uit de bomen probeert de schieten.  ’s Avonds om 20.00 slapen: moet nog even wennen aan andere tijd en temperatuur.

Woensdag 4 januari

Naar Grimaldi (reder van de boot) en de eerste dingen regelen voor de camper. Het zit niet mee, want de boot is nog later hier en komt vanavond aan. Daarbij staakt de douane een gedeelte van de dag. Morgen maar zien hoe dat gaat.

Vandaag naar de oude haven geweest en naar het natuurpark waar veel vogels moeten zitten. Alleen geen vogel gezien daar. Vonden het zeker ook veel te warm. Ik blijf me verbazen over die Argentijnen. Is het ca. 35 graden, bloedje heet zou ik zo zeggen, gaan ze midden op de dag (tussen 12.00-15.00) hardlopen. Ze zien er dan ook een tikkeltje verhit uit . Tom en ik zijn gewoon lekker op een bankje in de schaduw gaan zitten en een siësta gaan houden. Kun je tenslotte niet vroeg genoeg mee beginnen om aan te wennen zou ik zo zeggen. Lekker hoor. Moeten ze in Nederland ook maar invoeren. Wel weer wennen dat het eten dan weer rond 22.00 is. Maar in dit ritme komen we ook nog wel in. Wel grappig om te zien dat alle kinderen tot 24.00 klaar wakker zijn. Nu Tom nog.

Donderdag 5 januari

Johan is vroeg vertrokken naar de haven, zodat hij om 8.00 bij de douane is. Nu maar hopen dat ze gelijk open zijn en niet eerst staken.

Tom en ik zijn naar de Obelisk gelopen, wat ik niet zoveel voor  vond stellen. Via een grote winkelstraat met allemaal leuk speelgoed op kleedjes uitgestald terug gelopen. Schoot dus niet echt op, want Tom vond echt heel veel leuk. Om 18.00 naar de haven, want Johan dacht dat hij bijna zover was dat de camper mee kon. Helaas voor hem en voor ons moest hij nog een keer of drie heen en weer tussen dezelfde loketten, de camper nog door de scan laten halen en 2 uur later mocht hij mee. Oh nee, toch niet, want een mannetje dacht daar weer anders over. Dus weer terug, ander mannetje mee en ja hoor, op naar de uitgang; De vraag was of dit zou gaan lukken, want nog geen verzekeringspapieren voor Zuid-Amerika in ons  bezit. Gelukkig leek de groene kaart voldoende, want hoe weten die Argentijnen nu hoe de verzekering eruit moet zien, toch?!  En inderdaad, gelukt. Om 20.15 reed Johan de poort door en hadden we de camper. Nu heb ik maar 2 uur hoeven wachten, maar Johan is de hele dag bezig geweest om van loket naar het volgende juiste loket naar weer een loket etc. te gaan met tussendoor steeds wachten, wachten, wachten, ook omat de douane het werk dan weer een paar uur neer had gelegd. Blij dat ik hier niet de hele dag bij was.

Oh ja, er was nog een Dakar vrachtwagen van het team van Robby Gordon off road op de Grande America (de boot waar de 4 tonner op stond). Op eens liepen er een aantal douanes in Dakar shirts rond. Ik hoorde de chauffeur zeggen dat hij grof zou betalen om hier dezelfde dag nog weg te komen…… Hij reed inderdaad net voor mij de poort uit, terwijl hij toch echt een halve dag later was gestart met de formaliteiten.

Helaas Peter voor al je mooie werk,  maar de  belettering hebben we eraf gehaald, want mocht niet van de verzekering. Gelukkig hebben we de foto’s nog ….. en is de verzekering wel rond.

Gelijk naar het  hotel gegaan en de spullen opgehaald, eten ingeslagen en vertrokken, de stad uit. Met de stad uitrijden ben je wel even mee bezig. Hoe kan het ook anders met een stad met 14 miljoen mensen. Er zijn zodoende nog al wat buitenwijken. Bij Lujan afgeslagen en bij toeval bleek daar een dierentuin te zijn. Hier onze camper neer gezet. Lekker bij al de leeuwen. Rustgevend geluidje dat gebrul zo ’s nachts.

Gereden 67 km

Vrijdag  6 januari

Eerst maar eens onze spullen uitgepakt en de camper ingepakt. Daarna de dierentuin in gegaan. Niet zomaar een dierentuin, maar eentje waar je bij de dieren in het hok mocht. Nou ja, Tom mocht dan niet bij de grote tijgers het hok in, want dan zagen ze hem te veel aan als lekker hapje, maar bij de kleinere tijgers/leeuwen mocht hij wel naar binnen. Echt super leuk. Zo lief en schattig, vooral die hele kleintje. Het bijzondere is dat ze bij alle leeuwen, maar ook bij de beren, honden hebben lopen. Ze groeien gewoon samen met elkaar op, vanaf jongs af aan. Verder mocht je zelf bij de olifanten wortels uit je handen laten eten. Die voelen ruw aan, wist ik ook niet. Daarnaast veel mooie papagaaien, kaketoes, een leguaan  en heel veel leeuwen. Ook hebben Tom en ik een ritje op de dromedaris gemaakt. Tom vond dat maar ‘ gewoontjes’.

In de dierentuin was ook een enorme verzameling tractoren,zoals op rupsbanden, met stoom aangedreven, superoude en minder oude exemplaren en werkelijk alles rijdt nog. Er staat een collectie van ca. 300 tractors. De eigenaar verzamelt zelf, maar verkoopt ook af en toe aan verzamelaars in Belgie en Polen. Volgens de eigenaar is een van zijn Lincoln stoomtrekkers in Europa gerestaureerd en verkocht voor een half miljoen USD. Er stonden nu nog een stuk of drie van deze tracktors. Tel uit je winst. Verder stonden er nog oude legervoertuigen uit het Amerikaanse leger (halftracks), mooie oldtimer  auto’s, om je vingers bij af te likken. Ook stond er nog een oude tracktor de in de WO I gebruikt werd om voertuigen te trekken. Prachtig ding. Vooral Johan en Tom konden zich hier prima vermaken.

We hadden net besloten om toch door de gaan naar Copicia in Chili voor de Dakar, maar de eigenaar van de dierentuin/tracktors en zijn zoons rade ons dit ten zeerste af. Het zou zeker 24 uur rijden zijn en de kortste weg is over een bergpas van 6000 meter hoogte met slecht wegdek, nog een grens passeren met alle gedoe wat er gewoonlijk bij hoort  en in Chili 40-50 graden. Met Tom en geen airco werd dit ons ten zeerste afgeraden. We hebben ons om laten praten, ook omdat Johan de diesellekkage nog eerst moest verhelpen, we water moesten vullen en we het nu bij 35 graden al heet hadden. We zouden dan in 2,5 dag deze afstand afgelegd moeten hebben, wat niet meer redelijk was. Zo Bye-Bye Dakar en een gezellige dag in de dierentuin/tractorpark geweest. Ook gezellig gekletst met de eigenaar van de dierentuin  via zijn zoon en neef, want hijzelf spreekt geen Engels en wij geen Spaans. Tom werd door hem nog verwend met allemaal cadeautjes, zoals een pet en een dvd van de leeuwen. Ook apart, nog gezwommen in het bassin waar gewoonlijk de zeerobben en dolfijnen in zwemmen voor een voorstelling. Nu waren wij de walrus, zeehond en dolfijn…  Wie was nu wie?? ’ s Avonds gefietst naar Lujan. Volgens de Lonely Planet maar 1 bijzonder ding te zien en dat is de kerk. Hij was inderdaad groot. Hier op het kerkplein gegeten en naar tangolessen gekeken. Tom had nu ook bijna een dans vriendinnetje, maar hij was toch te verlegen,  de held.

Zaterdag 7 januari

Via Lujan (nr. 5),  via een binnen doorweg naar Navorro, daar de 41 gepakt richting Lobos, San Miguel del Monte naar Azul (3). Een afstand van ca. 325 km. We zijn in Juan la Loca op een camping gaan staan, waar we prachtig bij het water stonden.

Onderweg in Navorro gestopt om proviand te kopen en te rusten. Stonden we net bij een brandweerkazerne en wat denk je, Brand. Een klere herrie die sirene, over de pijngrens heen. Wij moesten vroeger altijd lachen om een buurjongen die bij brandalarm als een gek op de fiets sprong en richting kazerne ging. Nou, hier gaat het niet anders. De een na de ander kwam keihard aan fietsen, gooide zijn fiets aan de kant of kwam met de auto hard aanrijden en rende keihard naar binnen. Altijd weer leuk om te zien.

Ja ja, wanneer ga ik nu een rijden. Nou nu dus. Wel even anders dan in zo’n moderne truck, maar het goed hiermee leren rijden wordt nog wel wat. Tom vond het helemaal leuk en vertelt ons wel even wie wanneer mag rijden, want samen delen en spelen volgens Tom. Dus we mogen om en  om rijden. Wijsneus!

Op de camping lekker barbecue aangestoken en vlees gebakken. Geen idee wat voor vlees we hadden gekocht, want de slager heeft alleen enorme stukken vlees liggen waar hij wat afsnijdt. Dat zijn wij niet meer gewend met de voorgepakte stukjes vlees in de super. Het vlees bleek heel lekker mals vlees te zijn, dus goed gedaan toch. Tom lijkt al een volleerd padvinder met zijn vuurtje stoken. Als het maar geen pyromaantje wordt……

Wij om, ja schrik niet, om 24.00 slapen. Voor de Argentijn begint de avond dan pas. Rond 5.00 werd het wat rustiger. Wacht maar, nog even en we zitten ook in dit tempo.

Zondag 8 januari

Vandaag naar het water gegaan. Heerlijk dagje geluierd en gezeten tussen al die Argentijnen, want weekend, dus druk. ’s Avonds aan de boulevard gegeten. Bestel je een biertje, krijg je gelijk een liter bier.  Pff. Verder wordt er wat afgereden met auto’s op de boulevard. Het was een stuk weg van ca. 800 meter met aan het eind een rotonde. De Argentijnen rijden zo steeds rondjes en gaan heen en weer over de boulevard. Als ze nou nog mooie auto’s of vrouwen hadden om mee te pronken, maar het zijn werkelijk allemaal oude barrels en niet al te slanke dames. Rare jongens die Argentijnen.

Maandag 9 januari

Diesel heeft men in hier in 2 soorten. Normale en B kwaliteit. In de dierentuin dacht men wel dat we de B kwaliteit konden tanken. Bij de pomp hadden we 1 tank ongeveer afgevuld met de B kwaliteit maar de pomphouder dacht hier toch anders over. De goedkoopste diesel zou niet schoon zijn en dure diesel moet gekocht worden. Verkooptruck of toch een goed advies? Alle vrachtwagens (sommige veel ouder dan de DAF) tanken overigens wel de normale (dure) diesel, dus misschien moeten wij dat ook wel doen. Het prijsverschil is wel aanzienlijk.

We zijn vandaag naar park Sierra de La Ventana, via Hinojon (226 en daarna 76) gereden. Een afstand van 297 km. gereden.